asmiLife Support vs TAC Life Support

Pacjenci:
asmi’s ECLSS ( Life Support ) – dostępny tutaj
TAC Life Support – dostępny tutaj

Jak pisałem wielokrotnie samo KSP jest fajne, ale proste. Zbyt proste. Jest dobrą podstawą, która aż prosi się o rozbudowę. Dodajemy to co w kosmosie potrzebne ( komputery, więcej części ), to co sprawia, że gra się bardziej realistycznie ( zabójcze wejście w atmosferę – deadly reentry ). Jeśli to zbyt mało dodajemy komunikację ( RemoteTech ). I już już mamy prawie wszystko. Brakuje jeszcze tego, aby Kerbale były żywe i miały wymagania.

I tu kiedyś był IonCross. Nakładał na załogę obowiązek oddychania. Wdech, wydech. Można się było udusić, można było też zatruć się CO2. Było fajnie. Po krótkim testowaniu okazało się, że mod po zmianie focusa na inny pojazd automatycznie przestawał działać na poprzednim Tak więc dalekie wyprawy nie były aż tak wymagające jakby się chciało.

Po wyjściu wersji 0.23 pierwszy z modów który wyglądał odpowiednio był asmi’s ECLSS ( Life Support ). Do czasu uruchomienia 3 pierwszych satelitów działał ok. Okazało się, że asmi ma problem jeśli przyjdzie mu współpracować z RemoteTech. A szkoda. Był wygodny.

I pojawia się ( cały czas w fazie rozwojowej – WIP – work in progress ) TAC Life Support. Co najważniejsze mod koegzystuje z RTech bez jakichkolwiek problemów. Drugą ważną cechą jest to, że wprowadza dużo bogatszy system ‚życia’.

Surowce dostępne w TAC:
- Oxygen
- Food
- Water
- CO2
- Waste
- WasteWater

Do tego dochodzi zużycie energii elektrycznej podzielone na 2 częsci: bazowe i ‚na Kerbala’. Sam system podtrzymywania życia zużywa 2400 jednostek energii do działania plus dodatkowo 1200 jednostek na każdego Kerbala. Każdy Kerbal zużywa po 1 jednostce Wody, Tlenu i Jedzenia dziennie, produkując odpowiednie odpady ( CO2, BrudnąWodę i Odpady ).

Jak dodać do danego modułu mieszkalnego lub załogowego wsparcie TAC ?

1. Lokalizujemy plik konfiguracyjny danej części:

Plik konfiguracyjny nazywa się zawsze part.cfg i znajduje się w katalogu z daną częścią ( w modzie/podkatalog Parts/podkatalog z nazwą części lub podobną ). Po znalezieniu i otworzeniu pliku szukamy pola name i tam znajdujemy potrzebną nazwę, w tym wypadku NP_Capsule_Bootleg.

2. Do katalogu GameData wgrywamy plik zarządzający konfiguracjami, najnowsza wersja to 1.5.6

Ten plik-mod pozwala nam na wygodne tworzenie konfiguracji. Nie trzeba zmieniać pliku part.cfg w każdej części, wystarczy stworzyć jeden plik np. dla moda TAC Life Support i w nim opisać jakie zmiany mają być dodane do których częsci, części trzeba wymienić z nazwy ( znaleziona powyżej NP_Capsule_Bootleg ).

3. Tworzymy nowy plik konfiguracyjny, np. NovaPunch.cfg, w tym pliku umieszczę wszystkie części do modu NovaPunch, które mają otrzymać wsparcie systemu podtrzymywania życia, w skrócie: będą tam wszystkie moduły załogowe które dostaną obsługę podtrzymywania życia i jakąś ‚startową’ ilość surowców ( tlen, woda, jedzenie i zbiorniki na odpadki ).

W pliku konfiguracyjnym który stworzyliśmy wpisujemy kolejno:
@PART[NP_Capsule_Bootleg]
{
MODULE
{
name = LifeSupportModule
}
RESOURCE
{
name = Oxygen
amount = 4
maxAmount = 4
}

RESOURCE
{
name = Water
amount = 4
maxAmount = 4
}

RESOURCE
{
name = Food
amount = 4
maxAmount = 4
}
RESOURCE
{
name = CarbonDioxide
amount = 0
maxAmount = 4
}
RESOURCE
{
name = Waste
amount = 0
maxAmount = 4
}
RESOURCE
{
name = WasteWater
amount = 0
maxAmount = 4
}

}

@PART[NP_Capsule_Bootleg] – wskazuje która część ma mieć dodane dodatkowe zapisy. Wskaźnikiem części jest nazwa którą umieszczamy w nawiasach kwadratowych. Pamiętajmy, że system podtrzymywania życia ma sens tylko w modułach załogowych
Następnie otwieramy nawias { i od razu zamykamy }. Teraz wszystko co ważne wpisujemy pomiędzy te nawiasy ( tak, aby było między otwarciem a zamknięciem ).
MODULE { name = LifeSupportModule } – ta linia dodaje moduł o nazwie LifeSupportModule, czyli ‚serce’ TAC Life Support.
RESOURCE
{ name = Oxygen
amount = 4
maxAmount = 4 }
Powyższy zapis dodaje zasoby o nazwie Oxygen ( czyli tlen ) w ilości 4 jednostek i ustala maksymalną ilość jaką pomieści ten moduł załogowy na 4 jednostki. Pamiętajmy, że TAC ustala zużycie na 1 jednostkę dziennie ( czyli 0,0416 na godzinę ). Ustalając zapas dla każdego z modułów załogowych starajmy się nie przesadzać i robić to rozsądnie. Przed zabiegiem warto sprawdzić jaką pojemność ma dany moduł, najprościej zajrzeć ponownie do pliku part.cfg ( patrz pkt. 1 ) i tam znaleźć linię CrewCapacity = :

W powyższym przykładzie widać, że nasza kabina ma pojemność 1 osoby. Więc 4 jednostki tlenu starczą na 4 dni. Aż nadto na krótką orbitalną wyprawę.
Kontynuując uzupełnianie kolejnych zasobów kierujemy się tą samą zasadą. Pamiętajmy aby zapewnić odpowiednią ilość miejsca na odpady.
Plik konfiguracyjny może w sobie zawierać dowolną ilość modułów załogowych. Ja dla wygody moduły załogowe z różnych modów mam w osobnych plikach ( jak widać na screenie w pkt 3 ).